Jan Matejko, Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska 1862

Opis

Matejkę fascynowało kilka postaci historycznych, które umieszczał na wielu obrazach. Jedną z nich był Stańczyk, błazen króla Zygmunta I
Starego. Malował go wyjątkowo często, od lat szkolnych. Uczynił bohaterem anegdoty w Stańczyku udającym ból zębów (1856?), własnym alter ego w Stańczyku w czasie balu na dworze królowej Bony (1862), śmiesznym trefnisiem dworskim w Zawieszeniu dzwonu Zygmunta (1874), obserwatorem wydarzeń, zdolnym przewidzieć zgubne skutki nawet najbardziej oszałamiających przepychem dworskich uroczystości w Hołdzie pruskim (1882).