Smok z Wrocławia, plakat, Paweł Zych

Opis

Choć popularność Smoka Wawelskiego każe za smocze miasto uważać Kraków, to podobne miano mogłoby śmiało przylgnąć i do Wrocławia. Gród nad Odrą poszczycić się wszak może aż dwoma smokami. I gdy przyłączono do miasta Strachocin wraz z legendą o Strachocie, miał już Wrocław inne monstrum, wpisane w swój świat symboliczny. Jak bowiem zaświadczali dwaj jezuici – najpierw Kacper (Gaspar) Schott, a za nim Jan Kwiatkiewicz, w 1647 r. w pewnej luterańskiej kamienicy zalęgł się smok. Bestia nawiązuje do europejskiego archetypu chtonicznego smoka-węża, skoro pokonano ją nie orężem ani sprytem, ale mocą modlitwy, choć jej demoniczność jest połowiczna: ostatecznie przybiera wszak postać nie diabła, lecz pokutującej duszy. Warto dodać, że smoki ozdabiają fontannę na placu Solnym, być może nie bez związku z niniejszym podaniem.