Smok z Torunia, plakat, Paweł Zych

Opis

Toruń, podobnie jak Kraków, Warszawa, Wilno i Wrocław posiada swojego smoka. Jest to jednak potwór dość wyjątkowy, bowiem jego postać nie wywodzi się z dawnych kronik ani ludowych przekazów, ale… zeznań naocznych ponoć świadków.
Oto bowiem 13 czerwca 1746 r. mistrz ciesielski Jan Jerzy (Johann Georg) Hieronimi miał widzieć latającego węża, który nadleciał od strony zamku krzyżackiego i skierował się ku Baszcie Prochowej. Kilka tygodni wcześniej widziała go ponoć Katarzyna (Katharina) Storchin – małżonka miejskiego żołnierza – w rejonie Bramy Kotlarskiej. Bestia miała mieć ok. dwóch metrów długości, czarny korpus i błyszczący ogon. Storchin zeznała, że tego samego smoka, tym razem biegnącego po ziemi, widziała już jakieś trzy dekady wcześniej w ogrodzie burmistrza Kazimierza Leona Schwerdtmanna. Owe relacje spisano w specjalnym protokole, którego oryginał nie zachował się niestety do naszych czasów, znamy jednak jego dziewiętnastowieczny przedruk prasowy. Ta fantastyczna historia dała Toruniowi własnego smoka, ale nie wzbogaciła go o nową legendę. Wszak owa osobliwa bestia należy do świata „faktów”, a nie ludowych opowieści, i stanowi odpowiednik archaicznej legendy miejskiej. Tym niemniej w pobliżu rogu ulic Podzamcze i Wielkie Garbary znajduje się pomnik toruńskiego smoka, który na dobre stał się jednym z symboli miasta.