Obrazy na płótnie

Witkacy – obrazy
Witkacy a dokładniej rzecz ujmując Stanisław Ignacy Witkiewicz to żyjący i tworzący w latach 1885-1939 polski malarz, pisarz, filozof, dramaturg i fotografik. Jego działalność odcisnęła silne piętno na polskiej sztuce w drugiej połowie dziewiętnastego i początkach dwudziestego wieku. Dzisiaj jego twórczość dominuje zdecydowanie w góralskiej architekturze stanowiąc jeden z najbardziej charakterystycznych symboli na Podhalu.

W jego sztuce łączącej różne style pojawiały się między innymi inspiracje romantyzmem i symbolizmem. Do najsłynniejszych dzieł Stanisława Witkiewicza zalicza się takie obrazy jak „Ranny powstaniec”, „Portret Wojciecha Roja”, „Czarny Staw” czy „Uroczysko leśne”.

W swych obrazach Witkacy maskował motywy zaczerpnięte z malarstwa Edvarda Muncha, który odzwierciedlał główne tezy „metafizyki płci”. Pierwsze prace Witkacego stały się zalążkiem koncepcji pastiszu, parodii i groteski, którą potem rozwijał w swojej dojrzałej twórczości.

Charakterystyczną teorią sztuki dla Witkacego, którą wprowadził w okresie formistycznym była ta której główne założenie opierało się na definicji „formy absolutnej” bądź inaczej „czystej formy”. Stanowiła ona w jego przekonaniu istotę dzieła sztuki. Witkacy wskazywał, że jest to jedność składających się na nią wielu rozmaitych elementów jakościowych. W myśl tej teorii w jego dziełach pojawiał się metafizyczny niepokój, który – jak wskazywał Witkacy – bronił się przed poczuciem osamotnienia. Witkacy uważał, że narastające nienasycenie formą, które spowodowane jest zanikaniem duchowości w ludzkiej egzystencji prowadzi do ciągłych komplikacji mających bezpośredni wpływ na przeżywanie i rozumienie emocji.

Najczęściej bohaterami jego prac byli pół-ludzie i pół-zwierzęta. Giętkie linie, spazmatyczne gesty i groteskowe kształty to cechy charakterystyczne obrazów Witkacego. Tworzące pozorny chaos, w istocie miały za zadanie ukazać moment metafizycznego zjednoczenia z absolutum, którego poszukiwał Witkacy.

W 1924 roku Witkacy zdeklarował rezygnację z twórczości artystycznej na rzecz wykonywania na zamówienie portretów. Rezygnację z malarstwa olejnego motywował faktem, że nie jest ono już w stanie wyrażać czystej formy, która była w jego przekonaniu pierwotnym składnikiem sztuki odwołującej się i nastawionej na dotarcie do wrażliwości odbiorcy i jego uczuć metafizycznych. Postanowił więc rozwinąć swoją twórczość portretową, nadając jej nieco przekornie i ironicznie nazwę „Firma Portretowa S.I. Witkiewicz”, nawiązującą do seryjnie malowanych portretów, które każdy mógł zamówić za określone wynagrodzenie. Portrety te w regulaminie „firmy” zostały podzielone na 5 typów (A, B, C, D, E) i określały przeznaczenie oraz sposób wykonania portretu. Mimo, że Witkacy nie cenił swoich portretów zbyt wysoko to jednak one ostatecznie okazały się tym z czego został najbardziej zapamiętany.

Dzisiaj obrazy Witkacego w oryginale możemy zobaczyć m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Krakowie, Muzeum Podlaskim w Białymstoku oraz Muzeum Sztuki w Łodzi. Reprodukcje na własny użytek z kolei możemy nabyć w nowoczesnej drukarni BoszArt, wykonującej zlecenia na indywidualne zamówienie. Ceny reprodukcji obrazów Witkacego znajdują się w przedziale cenowym od 120 do 520 złotych.