Tamara de Łempicka
Pełna kontrowersji królowa art deco
Tamara de Łempicka to niezwykle utalentowana malarka, pełna pasji, przykładająca dużą wagę do detali. Jej obrazy bardzo mocno nawiązują do frywolnego stylu życia, który prowadziła. Piękne kobiety, przystojni mężczyźni, nagość, seks, to tym żyła Łempicka i takie właśnie motywy przeważnie znajdziemy na jej płótnach. W świecie sztuki znana była jako osoba niestroniąca od nocnych eskapad, alkoholu, narkotyków i cielesnych uniesień.
Tamara Łempicka (Maria Gurwik-Górska) urodziła się w 1898 roku w zamożnej rodzinie. Większość dzieciństwa spędziła w Polsce wraz z dwójką rodzeństwa i matką w domu dziadków. Jako nastolatka przeprowadziła się do ciotki i wujka mieszkających w Petersburgu. Tam zaczęła poznawać życie towarzyskie, bywać na przyjęciach, recitalach, wystawach. Wakacje często spędzała z babcią we Włoszech, gdzie miała okazję poznać renesansowe dzieła malarskie, które podsyciły jej miłość do sztuki.
W wieku osiemnastu lat wyszła za mąż i urodziła córkę. Założenie rodziny nie przeszkodziło jej w podjęciu studiów w Paryżu na Academie Ranson u Maurice’a Denisa. To prawdopodobnie ten nauczyciel zaszczepił w Łempickiej szczegółowość i styl art deco, w który wyraźnie wpisują się jej obrazy. Ogromny wpływ na twórczość tej malarki miał także Andre Lhote. Mocno cenił on umiejętność przelewania na płótno poczucia przestrzenności, twórczość eksperymentalną i zabawę kolorem.
Jako 40-latka Tamara Łempicka wraz z drugim mężem przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie sposób, w jaki się prowadziła, nie przysparzał jej dobrej sławy. Kontrowersje wokół życia prywatnego artystki, a także krytyka nagości oraz odważnych scen, które wychodziły spod jej pędzla, dodawały jej jednak popularności. Z czasem stała się jedną z najznamienitszych portrecistek Hollywood.
Dzieła Tamary de Łempickiej
Głównym motywem malowanym przez Łempicką były kobiety. Tworzyła ona portrety wysoko sytuowanych, dystyngowanych pań z towarzystwa, ale również spotkanych na ulicy prostytutek. Do każdej pracy przykładała się z jednakowym zaangażowaniem. Jej klientki zamawiały często portrety naturalnych rozmiarów, dlatego szczegółowość była ogromnie istotna. Podobnie jak w życiu prywatnym, Łempicka również w sztuce wyzbywała się pruderyjności, lubiła szokować i wzbudzać sensację. Lekceważyła zasady, za nic miała powszechnie przyjęte normy. Dzięki temu zrewolucjonizowała malarstwo portretowe pierwszej połowy XX wieku.
Najsłynniejszym i najczęściej reprodukowanym dziełem Łempickiej jest Autoportret w zielonym bugatti. Dzieło to powstało jako symbol kobiety wyemancypowanej i zdobyło niegasnącą do dziś sławę.
Typowy dla Łempickiej styl art deco charakteryzował się geometryczną formą, żywą kolorystyką i pragnieniem przekazania piękna.
Drukarnia BoszArt jako jedyna w Polsce posiada prawną zgodę do reprodukowania obrazów Tamary Łempickiej, która gwarantuje wysoką jakość oferowanych reprodukcji.